کد مطلب:172984 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:165
عمرو بن عاص
«در اواخر عصر عمر، عمرو بن العاص بسیار نادم و وحشت زده شده بود. «شافعی» نقل می كند: در آستانه مرگ عمرو بن العاص، عبدالله بن عباس به دیدارش رفت و پرسید: چگونه صبح كردی عمرو؟ پاسخ داد: «من به این حال رسیده ام، در صورتی كه اندكی از دنیای خود را اصلاح و بسیاری از دینم را فاسد كرده ام. اگر اكنون طلب كردن، سودی به حالم داشت، طلب می كردم و اگر قدرت داشتم فرار كنم، فرار می كردم. در این موقع، مانند كسی كه میان آسمان و زمین خفه شده است قرار گرفته ام، نه می توانم با دست هایم بالا روم و نه با پاهایم به زمین فرود آیم [1] ».
او از جمله خواص دنیا طلبی بود كه عوام اهل شام را به جنگی كشاند كه جهان اسلام را در گردابی از اضطراب و لرزش فروبرد. جنگی كه به وسیله آن مدار جامعه اسلامی را از جایگاه اصلی آن یعنی اهل بیت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم جدا و در خاندان ابوسفیان قرار داد. همو كه با حیله اش قرآن های بسیاری بالای نیزه رفت. بیش از پانصد قرآن بر فراز نیزه هایی كه به خون «عمار یاسرها» و «اویس قرنی ها» آغشته بود قرار گرفت. به تحریك او شامیان فریاد می زدند:
ای اهل عراق، خدا میان ما و شما حاكم است، پس از اهل شام چه كسی شام را حفظ خواهد كرد؟ چه كسی به جهاد ترك و روم و كفار خواهد رفت؟!
تیرهای نیرنگ رها شد و دل های بیمار گرفتار آمد. امام علیه السلام با فریب خوردگان سخن گفت: «ای مردم، وای بر شما! از روی خدعه و
حیله قرآن بر نیزه كرده اند. با دشمن بجنگید كه معاویه، ابن عاص، ابی معیط، حبیب بن مسلمه، ابی النابغه و كسانی همانند آنها اهل دین و قرآن نیستند.»
اما در اوج جنگ و قتال از صلح و مدارا سخن گفتن، طرفداران بسیار دارد، دل های متمایل به دنیا را به سرعت جذب می كند، سخنان خواص دنیاگرا همچون اشعث بن قیس كندی، رئیس قبیله «بنی كنده» ، دل عوامان جبهه ی اسلام را متمایل به سازش كرد و این چنین بار دیگر پیشوای صداقت و راستی، از دست یاران سست اراده و مكاران روزگار جام زهر نوشید. شمشیر در غلاف نمود و با اندوه فراوان به سوی خیمه اش رفت! جنگی كه می رفت بنیان حیله و نفاق را از دامن جامعه ی اسلامی بزداید با اقدام خواص عافیت طلب به شكست انجامید و معاویه را از چند قدمی مرگ با عنوان امیرالمومنین! راهی حكومت شام كرد و بنی امیه را نود سال بر سرنوشت مسلمانان حاكم كرد. در اهمیت تصمیم خواص رهبر فرزانه انقلاب می فرماید:
از هر طرف شروع كنید، می رسید به خواص، تصمیم گیری خواص در وقت لازم، تشخیص خواص در وقت لازم، گذشت خواص از دنیا در لحظه ی لازم، اقدام خواص برای خدا در لحظه ی لازم، اینها هست كه تاریخ را نجات می دهد... در لحظه ی لازم باید حركت لازم را انجام داد. اگر گذاشتید وقت گذشت، دیگر فایده ندارد. [2] .
او از جمله خواص دنیا طلبی بود كه عوام اهل شام را به جنگی كشاند كه جهان اسلام را در گردابی از اضطراب و لرزش فروبرد. جنگی كه به وسیله آن مدار جامعه اسلامی را از جایگاه اصلی آن یعنی اهل بیت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم جدا و در خاندان ابوسفیان قرار داد. همو كه با حیله اش قرآن های بسیاری بالای نیزه رفت. بیش از پانصد قرآن بر فراز نیزه هایی كه به خون «عمار یاسرها» و «اویس قرنی ها» آغشته بود قرار گرفت. به تحریك او شامیان فریاد می زدند:
ای اهل عراق، خدا میان ما و شما حاكم است، پس از اهل شام چه كسی شام را حفظ خواهد كرد؟ چه كسی به جهاد ترك و روم و كفار خواهد رفت؟!
تیرهای نیرنگ رها شد و دل های بیمار گرفتار آمد. امام علیه السلام با فریب خوردگان سخن گفت: «ای مردم، وای بر شما! از روی خدعه و
حیله قرآن بر نیزه كرده اند. با دشمن بجنگید كه معاویه، ابن عاص، ابی معیط، حبیب بن مسلمه، ابی النابغه و كسانی همانند آنها اهل دین و قرآن نیستند.»
اما در اوج جنگ و قتال از صلح و مدارا سخن گفتن، طرفداران بسیار دارد، دل های متمایل به دنیا را به سرعت جذب می كند، سخنان خواص دنیاگرا همچون اشعث بن قیس كندی، رئیس قبیله «بنی كنده» ، دل عوامان جبهه ی اسلام را متمایل به سازش كرد و این چنین بار دیگر پیشوای صداقت و راستی، از دست یاران سست اراده و مكاران روزگار جام زهر نوشید. شمشیر در غلاف نمود و با اندوه فراوان به سوی خیمه اش رفت! جنگی كه می رفت بنیان حیله و نفاق را از دامن جامعه ی اسلامی بزداید با اقدام خواص عافیت طلب به شكست انجامید و معاویه را از چند قدمی مرگ با عنوان امیرالمومنین! راهی حكومت شام كرد و بنی امیه را نود سال بر سرنوشت مسلمانان حاكم كرد. در اهمیت تصمیم خواص رهبر فرزانه انقلاب می فرماید:
از هر طرف شروع كنید، می رسید به خواص، تصمیم گیری خواص در وقت لازم، تشخیص خواص در وقت لازم، گذشت خواص از دنیا در لحظه ی لازم، اقدام خواص برای خدا در لحظه ی لازم، اینها هست كه تاریخ را نجات می دهد... در لحظه ی لازم باید حركت لازم را انجام داد. اگر گذاشتید وقت گذشت، دیگر فایده ندارد. [2] .
[1] خواص و لحظه هاي تاريخ ساز، مؤسسه فرهنگي قدر ولايت، با تلخيص.
[2] رهبر معظم انقلاب، 20 / 3 / 75.